Po co ten blog?

                                            

           „Życie jest za krótkie, 

żeby uczyć się tylko na własnych błędach”.

(Moja przyjaciółka Maryla)

 

 

              Przede mną puste miejsce. Moje kolejne miejsce na ziemi, które chcę egoistycznie zawłaszczyć, mój nowy, niezapisany blog. Tabula rasa ;)

Dorota N. - rocznik Kuby Wojewódzkiego, Radosława Sikorskiego, Iwony Pavlovic... Dobry  rocznik, ale oczywiście nie zamierzam się utożsamiać z żadnym z wybitnych rówieśników. Moje życie z przeżyciami danymi tylko mnie to 3 dzieci, mąż, pies, praca w szkole, własne stoisko odzieżowe, sklepik z „mydłem i powidłem” w prywatnej uczelni, wynajem pokoi w Szczawnicy, współtworzenie małego wydawnictwa, a pomiędzy tym wszystkim zabawa w dziennikarstwo w lokalnej kablówce, a potem w Polskim Radiu, funkcja rzecznika  prasowego i w końcu - stworzona z potrzeby chwili dla własnych dzieci - firma edukacyjna. No i jeszcze CZYTANIE, czytanie, czytanie i nauka: polonistyka, kurs kosmetyczny, kurs księgowości, kurs informatyczny, podyplomówka z zarządzania. Jednym słowem –bałagan totalny! Potem kurs technik pamięciowych z egzaminem trenerskim, świetna szkoła trenerów na UJ i wreszcie – podyplomówka z coachingu!!! I to nie byle gdzie, bo na SGH:)

Po co ten blog? Chyba od zawsze chciałam nawiązywać bliskie kontakty z ludźmi, inspirować, wspierać, pomagać. Pytanie – czy mam do tego prawo i kwalifikacje? Czy mój bagaż doświadczeń i trochę zdobytej  wiedzy są w stanie pomóc komuś innemu, wesprzeć go w rozwoju, podnieść na duchu, wskazać drogę, zainspirować? Może jednak tak? Moja przyjaciółka Maryla twierdzi, że „Życie jest za krótkie, żeby uczyć się tylko na własnych błędach”, a więc może wiedza zdobywana jako panaceum na  liczne błędy i różnorodne doświadczenia komuś innemu też się przyda?

To ma być blog, który będzie inspirować w drodze do osiągania pełni swoich możliwości. Rozważania o życiu, o problemach, o wyznaczaniu celów, motywacji, nauce (techniki pamięciowe też będą), o autoprezentacji, a przede wszystkim o szukaniu sobie właściwej jedynej i niepowtarzalnej drogi, drogi którą idziemy z pasją i radością, aż żal z niej schodzić na końcu życia. W planie mam też bardzo osobiste recenzje wartościowych książek i ćwiczenia.

Mam nadzieję, że uda mi się zebrać i poszufladkować chaotycznie plątające się  po głowie wycinki wiedzy – zasłyszanej, przeczytanej, czy też po prostu mozolnie zdobytej i osobiście przetestowanej . Wydobędę je na wierzch i wreszcie sama się ich porządnie nauczę.

! Zgodnie z zasadą efektywnego uczenia się - uporządkuję i  usystematyzuję informacje, a do tego pracę nad nimi rozłożę w czasie. Taką metodę polecam wszystkim. Oczywiście nie każdy musi pisać blog, ale powtarzam raz jeszcze - uporządkowanie informacji i rozłożenie nauki w czasie znacznie pomaga w przyswojeniu większej partii materiału. Rada niepopularna, ale bardzo skuteczna!

A jak już zaczęłam od błędów, to w następnym wpisie o sztuce błądzenia i potencjale tkwiącym w błędach przez nas popełnianych.